Jak nauczyć psa slalomu między nogami? Nauka sztuczki slalom

Psie sztuczki - Slalom między nogami od podstaw

1. Moim zdaniem warto nastawić się na to, że nauka potrwa kilka dni - nie oczekuj, że w 10minut nauczysz tego psa. Dużo lepiej odrazu mieć świadomość tego, że trzeba to ćwiczyć np. 3x dziennie po 10minut. I tak robić przez kilka dni pod rząd.
2. Zacznij od małych etapów - pierwszego dnia stój w miejscu i mając smakołyki w dłoni zachęcaj psa aby podszedł do Ciebie i aby wszedł niejako 'pod nogi' albo 'aby ominął jedną nogę'. Nie oczekuj odraz tego, że pies zrobi pełny długi slalom między nogami.
3. Ćwiczenia rób na spokojnie, z pozytywnym nastawieniem, skup się na chwaleniu psa. Nie mów nic do psa co zawiera w sobie krytykę typu 'no gdzie idziesz, no podejdź tu wreszcie, no czemu skaczesz...bla bla bla'. Poprostu trzymaj smakolyki w ręku i zachęcaj aby podszedł pod nogę, jak tylko głowę zbliży do nogi to już pochwal i daj smakołyk.
4. Zobacz na filmie moment 50sekunda filmu: https://youtu.be/utwHl71lEv8?t=50s
   Zrób takie coś 10razy i na tym koniec. Potem za jakiś czas znowu 10powtórzeń.
   Jeśli zrobisz 3x dziennie po 10powtórzeń to będzie to idealny dzień treningowy w nauce sztuczki slalom między nogami.

Problemy jakie mogą się pojawić:
Pies nie chce zjadać smakołyków - myślę, że każdy wie co wtedy zrobić :) .
Pies boi się podejść blisko nogi - jeśli pies niechętnie podchodzi pod nogę to pierwsze dzień lub nawet dwa dni rób tylko tyle, aby pies podszedł w miarę blisko nogi i wtedy dawaj smakołyk - co ważne trzymaj rękę ze smakołykiem przy swojej nodze albo w powietrzu między nogami (gdy stoisz w takiej pozycji że masz jedną nogę do przodu wystawioną). Nie wystawiaj swojej ręki na bok do psa - niech pies sam przyjdzie zjeść smakołyk do Twojej ręki tam gdzie ją umieściłaś. Za dzień lub dwa zobaczysz, że pies przestanie się obawiać podchodzenia do nogi, lub wchodzenia między nogi.
Jednak nie rób nic na siłę, daj psu czas na przyzwyczajenie i dalej ćwicz metodą 3x dziennie po 10powtórzeń.

Slalom między nogami do dość prosta sztuczka do nauczenia - polecam każdemu poćwiczyć i poobserwować jak to Wam wychodzi.

filmik z profilu: https://www.facebook.com/herartess/
artykuł na blogu: jak nauczyć psa slalomu między nogami
przeczytaj także: dlaczego pies macha nogą gdy drapię go po brzuchu

Test na osobowość psa - ocena charakteru psa

Taki test osobowości psa może zobrazować dość dobrze "Jaki jest Twój pies".
Pytania do testu tutaj na blogu o psie Tajga: TEST CHARAKTERU PSA

Ja podobny zestaw pytań do testu podsyłam ludziom, którzy chcą adoptować psa ze schroniska.
Idąc do schroniska z myślą jedynie o tym, że weźmiemy sobie jakiegoś przyjacielskiego słodkiego pieska do domu to mało rozsądne moim zdaniem nastawienie. Nawet tylko po przeczytaniu jeden raz tych pytań z testu inaczej spojrzysz na schroniskowe psy. Zobaczysz, że każdy ma inny charakter i jak bardzo różnie potrafią psy reagować na tą samą sytuację. Wybierając psa dla siebie zastanów się jakiego psa szukasz nie tylko pod kątem wyglądu czy rozmiaru ale także pod kątem charakteru - przecież chodzi o to aby dobrze do siebie pasować i żyć razem z psem w harmonii pod jednym dachem.

Link do bloga: blog o psie Tajga
Test znajdziesz również na: test na osobowość psa herartes

Plan treningowy do pitbulla, amstaffa, stafika - jak zwiększyć masę mięśniową psa

Jakie ćwiczenia na rozwój mięśni dla amstaffa, pitbulla? Które ćwiczenia są najlepsze?

• Bieganie luzem (bez smyczy)
• Bieganie na bieżni
• Pływanie - w naszych warunkach zwykle trudne do zrealizowania bo mało kto ma dostęp do basenu dla psa, a jakość naszych rzek i jezior pozostawia wiele do życzenia
• Spacer w szelkach z dodatkowych obciążeniem
• Przeciąganie i szarpanie zabawki umieszczonej na sprężynie
• Pogoń za zabawką 'na wędce'
• więcej ćwiczeń wraz z filmikami do obejrzenia na stronie Tutaj

Trening siłowy a wytrzymałościowy dla psa

• Trening siłowy dla psa obejmuje małą liczbę powtórzeń z dość dużym obciążeniem - trzeba uważać aby dobrać psu odpowiedni sprzęt (szelki i inne akcesoria) aby pies nie doznał kontuzji
• Treningi wytrzymałościowe dla psów to takie, gdzie z niewielkim obciążeniem pies ćwiczy przez dłuższy okres czasu. Budujemy wytrzymałość na długim dystansie.

Jak zbudować lub poprawić masę mięśniową psa (niezależnie od rasy)?

• Stosować dobrej jakości karmę z bardzo dobrymi źródłami białka (najlepiej karma bez zbóż)
• Zadbać o odpowiednią wagę psa
• Przede wszystkim skupić się na zdrowym naturalnym ruchu (bieganie, pływanie). I stopniowo dokładać psu treningi np. 3 razy w tygodniu z obciążeniem lub intensywne treningi z zabawką 'na sprężynie'. (więcej o tych ćwiczenia w artykule podanym na dole strony)
• wiele osób zaczyna treningi od ciągnięcia opony przez psa w terenie, jednak ma to dużo minusów, bo opona nie jest stabilnym ciężarem i powoduje to wiele utrudnień i zwiększa ryzyko kontuzji.
• zawsze stan zdrowia i intensywność treningów konsultuj z weterynarzem, nadmierne forsowanie psa może wyrządzić więcej szkody niż pożytku.

Ćwiczenia na masę mięśniową dla psów - kliknij w obraz aby przejść do artykułu

Pies rasy Dog Argentyński - opis rasy od samego Twórcy Rasy

Twórcą Rasy "Dog Argentyński" jest dr. Antonio Nores Martinez - przeczytajcie jak on opowiadał o tych psach.

tekst ten trafił do mnie na facebooku, aby nie umknął uwadze postanowiłem go tutaj opublikować. Nie jestem jednak autorem tego tekstu.

Cytat, Antonio Nores Martinez:Zaczynając od tego, przeszło 25 lat temu obrałem sobie za cel stworzenie rasy, zachowując te cechy odwagi, wytrwałości i zdolności do aklimatyzacji by stworzyć uniwersalnego psa chwytającego (Perro de Presa), stróża i zarazem psa do eliminacji dzikich zwierząt, który jest lojalnym kompanem w domu w mieście czy na polu, a także psa dla naszej pasji polowania na grubą zwierzynę.

Zatem… jakie cechy powinien posiadać pies dla tego typu polowania? Po pierwsze musi to być pies, który podążą za tropem w ciszy skupiając się tylko na zwierzynie, ponieważ jeśli zacznie zachowywać się jak foxhound, czy inna rasa używana w monterii****, która głosi, gdy trafi na trop, myśliwy może być pewien, ze niczego nie upoluje, bo głoszenie psów ostrzeże zwierzynę będącą w znacznej odległości od nich.

Po drugie musi to być pies o wybitnym węchu i węszący wiatrem jak Pointer, a nie przy ziemi, ponieważ dla przykładu puma, gdy się na nią poluje, potrafi przechytrzyć psy zataczając kręgi podczas ucieczki, a potem dopiero wracając na swój szlak. Kiedy indziej wspina się na drzewa skacząc z jednego na drugie lub ucieka jednym susem przeskakując szczelinę i pozostawiając podążające za nią psy biegające z dezorientacją w koło. Kiedy pies podąża za zwierzyną węsząc górnym wiatrem nie ma mowy by dał się oszukać. Znana strategią pekari jest zejście ze szlaku i pozostanie w ukryciu pośród krzaków podczas gdy sfora podąża ścieżką co nie ma miejsca gdy pies węszy górnym wiatrem. Z tego względu wśród ludzi żyjących na terenach gdzie znajdują się pumy mówi się, że najlepszym psem na nie jest pointer lub jego mieszaniec, ponieważ znajdują one zwierzynę błyskawicznie, unieruchamiają ją a myśliwy jest w stanie dokonać Coup de grâce*****.

Po trzecie musi być psem zwinnym, bardziej w walce niż w prędkości, ponieważ każdy pies, który nie jest za ciężki może dogonić dzika, pumę czy pekari.

I w końcu musi być ponad wszystko odważny. Jeśli znajdzie się naprzeciw dzika czy pumy, musi być w stanie złapać któregokolwiek z nich w pojedynkę, nawet, gdyby był ranny i być w stanie zatrzymać go do czasu aż przybędą inne psy lub myśliwy. A jeśli nie przybędą musi być w stanie zabić to zwierze w pojedynkę, ponieważ przy naszych polowaniach biorąc pod uwagę bezkres kraju, nie jest możliwym pokrycie setek kilometrów wraz ze sforą dwudziestu czy pięćdziesięciu psów. Nie jest to ani praktyczne ani wygodne dla nas.

Wpływ odwagi jest tym, co uważam za fundamentalne, ponieważ ziemia w terenach górskich nie jest uprawiana, nie możemy podążać za sforą na grzbiecie konia, wystarczająco ciężko jest przemieszczać się w terenie pieszą; nie będziemy mieć żadnej korzyści w tym, że psy złapały zwierzynę w znacznej odległości od nas, jeśli nie zdołają jej zabić; praktycznym jest, kiedy psy „lo estiren” (rozciągną ją) jak mamy w zwyczaju mówić potocznie, co znaczy, że błyskawicznie po dojściu do niej zawisną na niej chwytając. W odniesieni do wielkości psa i mając na uwadze, że ścieżki naszych lasów są niskie, praktycznym jest posiadanie psów średniego rozmiaru, jednakże w procesie selekcji niezbędnym jest używanie zwierząt mocniejszych, zaleca się, więc dla hodowli używanie osobników większych i cięższych, jako, że hodowle z rejonów wiejskich kraju wykorzystując psy intensywnie w pracy i przy złym żywieniu redukując tym wielkość; to mają na myśli Kreole, gdy mówią „la talla entra por la boca” (rozmiar wchodzi przez usta).

Odwaga jest także niepodważalną cechą psa stróżującego, co jest drugą z funkcji Dogo Argentino. Potocznie uważa się, że psem stróżującym jest ten, który szczeka, lub jest w stanie ugryźć intruza. To by znaczyło, że psy wszystkich ras są dobrymi stróżami. Ale w moim przekonaniu pies stróżujący jest czymś więcej: Musi być zdolny oddać życie w obronie domu i swego właściciela. Pies, który zaatakuje intruza jest nic nie wart, jeśli po pierwszym uderzeniu lub dźgnięciu nożem puszcza by uciec; takie zwierze jak to nie zapewni bezpieczeństwa swojemu panu tak samo jak w mojej opinii nie zasługuje na honorowe miano psa stróżującego.

Cytat Augustin Nores Martinez: Wciąż pamiętam jakby to było wczoraj – a minęło już ponad 50 lat – dzień, w którym Antonio powiedział mi o swojej wizji i jego pomyśle by użyć psa znanego jako „Viejo Perro de Pelea Cordobes” (Starego Walczącego psa z Cordoby) jako bazy. Ten pies był potomkiem hiszpańskich mastifów przywiezionych do Ameryki przez kolonistów, które krzyżowano następnie z Bulterierami i innymi rasami psów do walk dla jedynego celu – walk psów. Koncepcja była taka by użyć niezmiernej odwagi i ducha walki tych psów jako bazy, dodając inne rasy, które mogłyby podnieść wysokość, dać dobry węch, szybkość, instynkt myśliwski i ponad wszystko wyeliminować u nich chęci walki pomiędzy sobą, instynkt, który sprawiał że były bezużyteczne w polowaniu w sforze. Chcieliśmy by były przyjazne i zdolne mieszkać z rodzinami i na farmach; tak by zachować odwagę prymitywnej rasy, ale skupić ją na przydatnym zadaniu: polowanie na grubą zwierzynę jako sport i jako sposób na kontrolę drapieżników.